چرا بدون علامه حکیمی، بدون پرفسورحسابی، بدون مریم میرزاخانی، بچه های دهه هشتادی ما میتوانند زندگی کنند اما بدون رضا گلزار نمی توانند!
می گویند: میخواهند راه رضا گلزار را ادامه دهند؛ می دانید راه گلزار چیست؟
بیلبوردهای گلزار با ایفون دوازده پرو مکس را دیده اید؟ راه رضا گلزار همین است: مصرف، پول، بنز، لاکچریسم!
یک نسل را عاشق مصرف و پول و شادخواری کرده ایم؛ آموزش ما با کتاب های دین و زندگی، فقط یک سوژه طرفدار مازراتی ساخته است، و گلزار نماد این وضعیت آموزش واقعی ما به نسل اینده است، نسل اینده ای که جز یک آجیل پوچ از این آرزوها گیرش نخواهد آمد!
بیایید یک بار اطرافمان را نگاه کنیم، داریم نسل اینده را با رویاهای پوچ نابود می کنیم، هیچ دادرسی نیست به این وضعیت فیک؟
