تلاش شکست خورده ی سرمایه داری برای کاهش خودکشی…
حتمالا خیلی از شما در مورد بالا بودن آمار خودکشی درکره ی جنوبی شنیده اید.
به دلایل مختلف آمار خودکشی در کره ی جنوبی روز به روز بالاتر می رفت و ظاهرا یک اتفاق نظر وجود داشت که بهترین جا برای پایان زندگی رودخانه ی هان است که از وسط سئول (پایتخت) می گذرد.
این وسط پریدن از پل ماپو یک گزینه ی پرطرفدار بود.
پل زیبای ماپو که با عبور از رود هان دو طرف سئول را به هم وصل می کند، حالا یک کاربری جدید پیدا کرده بود. تبدیل شده بود به محلی زیبا برای پایان زندگی ناامیدان!
یکی از معروفترین خودکشی ها در این پل مربوط به Sung Jae-gi فعال حقوق مردان و ضد فیمینیست بود که جلوی دوربین ها خودکشی کرد!
این دوستمون معتقد بود که در جامعه ی کره به مردها ظلم میشه و برای نشان دادن اعتراضش از پل ماپو پرید و تا چند سال بعد جسدش پیدا نشد. وقتی جنجال ها در مورد خودکشی های روز افزون در این پل بالا گرفت دولت کره به فکر راه چاره افتاد، اینجا بود که غول سرمایه داری کره ای وارد داستان شد.
سامسونگ یک کمپین پرخرج و ترکیبی از تبلیغات و روانشناسی و فناوری تدارک دید. محیط پل را تغییر داد. با کمک روان شناسان بر روی نرده های پل جمله های امید بخش نوشت. مجسمه ای که نماد همدردی و همدلی بود را نصب کرد، کلی عکس امید بخش (کودکان،زوج های پیر خندان و …) روی نرده ها چسباند.
تلفن خط زندگی در جاهای مختلف پل نصب شد که به محض اینکه فرد گوشی رو بر میداشت یک مشاور ۲۴ ساعته شروع به صحبت با او می کرد و نزدیکترین ایستگاه پلیس هم به آنجا نیرو اعزام می کرد. با سنسورهای خاص لامپ هایی در نرده ها تعبیه شد که هنگام عبور فرد در شب کنارش روشن می شدند.
حتی سنسورهایی که اگر تشخیص می داد فرد ممکن است بخواهد خودکشی کند شروع به پخش صحبت هایی همدلانه و امید بخش می کرد. خرج این پروژه حدود ۴۵۸۰۰۰ دلار آمریکا بود!
این همه خرج غول سرمایه داری کره ای که خودش از مسببان وضعی بود که آمارخودکشی را بالا برده بود نه تنها نتیجه ی خوبی نداد بلکه آمار خودکشی در این پل را ۶ برابر بیشتر کرد.نتیجتا سامسونگ کاسه کوزه اش رو جمع کرد و بجاش نرده های پل رو یک متر بلندتر کردند همین ۵۰ درصد آمار رو پایین آورد.
هنوز هم خودکشی در کره وضعیت مطلوبی ندارد و در میان کشورهای پیشرفته ی جهان جز صدرنشین های خودکشی در سالهای متمادی است.
مطمئنا ریشه را باید در سرمایه داری کره ای، جامعه بشدت طبقاتی و رقابتی و برخی آموزه ها و تربیت کنفسیوسی و عقاید بودایی و اکثریت بودن بی خدایان در این جامعه جست.
