دیروز یازده نفر از دوستانی که بعد از تنبیه‌شدن من از طریق مسدودشدن کارت تلفنم کمک کرده بودند تا تماس‌های ضروری‌ام برقرار شود، توسط حفاظت اطلاعات زندان تهدید شدند که با من همکاری نکنند. احتمالاً نیروهای امنیتی به جز کار خلاف کار دیگری بلد نیستند زیرا هم تهدید یاری‌رسانندگان به این فقیر خلاف است و هم اساساً محروم کردنم از تماس تلفنی.
بر اساس قوانین بالادستی و نیز مفاد آیین‌نامه‌ی سازمان زندانها مصوب ۱۴۰۰/۰۲/۲۸ که در شکواییه‌ایی رسمی در ذیل به آن اشاره خواهم کرد، برخورد اخیرشان در محروم‌کردنم از تماس تلفنی با نزدیکانم به خاطر ذکر نظرات و تحلیل سیاسی‌ام، غیرقانونی و قابل پیگیری است. ضمناً ماده‌ی ۴۱ همین آیین‌نامه به تفهیم اتهام و استماع دفاعیات متهم اشاره دارد اما در مورد من اینکار انجام نشده است. علاوه بر آن، تصمیم بر اجرای محرومیت غیرقانونی را هم صرفاً به صورت شفاهی به من اطلاع دادند. این نشان از آن است که خود مسئولان مربوطه از خلاف‌بودن اقدامشان اطلاع داشته و لذا نخواستند مدرکی کتبی از عملشان برجای بماند.
این در حالی است که در زندان تنبیهات قانونی زندانی کتباً به وی ابلاغ و از او امضاء گرفته می‌شود. گویا مسئولان اوین از تخلفات گذشته‌شان که منجر به معذرت‌خواهی رئیس سازمان زندانها شد، درس نگرفتند و باز هم مشغول زمینه‌سازی برای عذرخواهی او و یا عذرخواهی مقام دیگری هستند.
