به گزارش خبرنگار نوفه محمدصالح مفتاح در خصوص طرح صیانت از فضای مجازی نوشت:
۱- با حکمرانی فضای مجازی مخالف نیستم، با این شیوه قانون‌نویسی مخالفم!
به کسانی که نسبت به این طرح انتقاد دارند، گفته می‌شد که مخالف قانون‌گذاری برای حکمرانی فضای مجازی هستند، اما این طور نیست؛ بلکه ما به شکل قانون انتقاد وارد می‌کنیم و معتقدیم که می‌توان قانون را به شکل بهتری نوشت.
۲- این طرح بیشترین ضربه را به حکمرانی مجازی می‌زند!
در تدوین این طرح از تجربه‌های قبلی استفاده نشده و اگر اصلاحات جدی صورت نگیرد، اساسا طرح قابلیت اجرا نخواهد داشت. برای مثال به یاد داریم که آیین‌نامه‌ای که سایت‌های اینترنتی را ملزم به اخذ مجوز از دولت کرده بود اصلا به نتوانست اجرایی شود. اگر فرصت کشور را در زمینه حکمرانی فضای مجازی از دست بدهیم بدترین ضربه را به خودمان زده ایم؛ مگر چند بار فرصت تدوین چنین قانونی را با این ابعاد داریم؟
۳- این فرم از مصوبه‌گذاری اصلاً قانون نیست!
موضوع دیگر، فرم قانون‌گذاری است، قبلا انتظار می‌رفت که اگر مسائلی مثل سواد رسانه ای، تبلیغات، مالکیت فکری و حقوق کاربران برای مجلس مسئله است، خودش برای آن قانون‌گذاری کند. اما اکنون مجلس قانون‌گذاری در موضوعات مختلف را به یک شورای حتی بزرگ‌تر از شورای عالی فضای مجازی می‌سپارد. این موضوعی است که در جریان بررسی طرح باید در نظر گرفته شود. قانونی که برای هیچ‌چیزی تعیین تکلیف نکرده است، اصلا می‌تواند قانون باشد؟
۴- ادعاهای حامیان طرح صیانت خلاف واقعیت‌ها است!
باید ادعاهای طراحان طرح با واقعیت‌های بیرونی بررسی شود. برای مثال این طرح می‌گوید هدف طرح حمایت از پلتفرم‌های بومی است؛ اما اغلب صاحبان پلتفرم‌های بومی با این طرح مخالف اند. چرا با آن مخالف‌اند؟ اینها چیزهایی است که باید به دقت مورد مداقه قرار گیرد.
٥- بدنه کارشناسی دولت به کمک طرح بیاید
در نوشتن طرح صیانت، دولت به کل کنار گذاشته شده است؛ مقام معظم رهبری به صراحت به مجلس اعلام کرده است که اولویت کار مجلس با لایحه است نه با طرح. بدنه کارشناسی دولت باید به تدوین این قانون کمک کند. متاسفانه به نظر می‌رسد عمدی در زمان بررسی طرح وجود دارد که دولت قبل رفته و دولت جدید مستقر نشده است.البته ایراد به دولت قبل وارد است که این موضوعات مهم درباره فضای مجازی را تبدیل به لایحه نکرد. وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و دولت قبل در این زمینه مسئولیت داشتند و باید لایحه تنظیم می کردند که وظیفه خود را انجام ندادند.
٦- نقاط ضعف طرح، از نظر طراحان این طرح نقاط قوت و بنیادین تلقی می‌شود
در کمیسیون ویژه، اگر این متن مبنای گفت وگوها قرار بگیرد، بحث‌ها به سمت جزئیات خواهد رفت و اصول کلی مد نظر نویسندگان طرح ممکن است باقی بماند که اتفاقاً بسیاری از آن اصول کلی نقاط ضعف این طرح خواهند شد.
٧- در موضوعات ملی و بزرگ، جز با گفتگوی عمومی کار پیش نمی‌رود
اگر درباره فضای مجازی و مسائل اصلی آن گفتگو شکل بگیرد، همه افراد پای کار می‌آیند؛ مثال مشخصی در این باره مسئله افزایش قیمت بنزین است. در دوره آقای احمدی نژاد رئیس جمهور با مردم گفت‌وگو کرد و تصمیم را اجرایی کرد؛ اما آقای روحانی گفت‌وگو نکرد و یک شبه قیمت بنزین را افزایش داد. مشخص است که این نوع تصمیم گیری‌ها برای کشور تبعات سنگینی دارد.
٨-فقط ابزارهای سخت را به کار نبرید!
ابزارهای مختلفی برای اداره کشور و مساله حکمرانی وجود دارد. در جعبه ابزارهای حکمرانی مالیاتی و تنظیم‌گری هم هست. همچنین به ابزارهای نرم هم برای مدیریت فضای مجازی نیاز داریم؛ اما به این فکر نکردیم که ابزارهای نرم هم می‌توانند ابزار تلقی شوند. امروز همه جا در دنیا، از ابزارهای نرم هم استفاده می‌کنند اما ما همیشه از ابزارهای سخت و الزامات بسیار قاطعانه استفاده کردیم. در حالی که می‌توان در بسیاری از موضوعات با ایجاد اجماع نظر و گفت وگو با مردم به راه کارهای داوطلبانه رسید که اتفاقاً اثر بخش تر هستند و به ویژه در مواقعی که حاکمیت ابزاری برای کنترل ندارد بسیار مفید خواهند بود
