به گزارش نوفه، مجمع دانشجویان عدالتخواه، دانشگاه مازندران در این دانشگاه سخنرانی کردند
به نام خدا
با سلام و عرض تسلیت خدمت همگی از جمله دانشجویان ، نمايندگان تشکل‌ها، اساتید، استاندار محترم و سرپرست دانشگاه بابت روز دانشجو
دانشگاه و دانشجو در عین الگوگیری از غرب همیشه مظهر جنبش های عدالت خواهانه و ضد استعمار و ضداستکبار بوده است که فلسفه روز دانشجو هم همین است.
دانشگاه مسئول تحقق عدالت اجتماعی است اما آیا این مهم بدون وجود عدالت در خودِ دانشگاه شدنی است؟
دانشجو که مهم ترین عنصر دانشگاه است نقش برتر را در این عرصه ایفا خواهد کرد. همان طور که مستحضرید در دو سال تعطیلی دانشگاه در دوران پاندمی کرونا، مشکلات زیادی برای دانشگاه و دانشجویان به وجود آمده که برخی از آن ها به علت شرایط فوق العاده است اما تعداد بیشتری در نتیجه سوء مدیریت ها بوده است
در سال گذشته مطالبی از نماینده مجمع عدالتخواه در حضور وزیر محترم علوم، بیان شده بود اما اکنون پس از گذشت یکسال، هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد
یکی از این موارد شفافیت دخل و خرج های دانشگاه است… دانشجویانی که برای تحصیل دانشگاه هزینه کرده اند، آیا نباید از هزینه کرد شهریه ی خود مطلع باشند؟ این از ابتدایی ترین حقوق دانشجوست که بداند برای چه چیزی هزینه کرده است… باید بتواند بسنجد که چه پیشرفتی در دانشگاه به این واسطه بوجود آمده است… اینجاست که لزوم یک سامانه شفافیت مالی در دانشگاه به جد احساس می شود تا مبدا و مقصد هزینه ها مشخص باشد و نظارتی مردمی- دانشجویی شکل گیرد
بحث دیگر در این زمینه که در سال اخیر گفته شد، مدل پاسخگویی مسئولین دانشگاهی است. آیا سازوکاری برای پاسخ خواهی دانشجو از ریاست و معاونین و سایر مدیران میانی وجود دارد؟ حال در نبود شورای صنفی و عدم حضور فيزيکی تشکل ها، این مهم بیشتر از پیش احساس می‌شود که دانشگاه نیاز به یک مدل پاسخگویی مسئولین احتیاج دارد.
اما بخش دیگر سخنانم در مورد مسائل کلان دانشگاه است. اگر میخواهیم حقیقتاً تحول در دانشگاه شکل بگیرد باید به اوضاع کنونی آن بهتر نگاه کنیم ؛ از نگاه ما دانشگاهی که بر محور عدالت نباشد نمیتواند برای حل مسائل جامعه خود عدالت اجتماعی را نیز تحقق بخشد. ما هیچ معیار دقیق و معتبری از ارزیابی عملکرد دانشگاه ها در کشور نداریم و تنها معیار ما رتبه های بین المللی هستند که پیشرفتی برایمان حاصل نمیکنند
اما ازمسائلی که جزو دغدغه های امروز دانشجویان است، میتوان از مشخص نبودن شرایط امتحانات ترم جاری نبود مرجعی برای رسیدگی به شکایات و انتقادات از اساتید و مخصوصا کارکنان دانشگاه است.
هم چنین بر زمین ماندن پروژه های عمرانی همانند دانشکده های فنی و حقوق و علوم سیاسی و یا برخی پروژه های رفاهی باوجود انباشت بودجه در طول این سال‌های پاندمی، از جمله سوالاتی است که پاسخ جدی از طرف مسئولین مربوطه را می طلبد.
اما مهم ترین مسئله ای که باید مورد توجه همه ی دانشگاهیان دانشگاه مازندران باشد مسئله ی شورای صنفی است. در دانشگاهی با ١۴ هزار دانشجو، ۴ سال متوالی بدون وجود شورای صنفی، دانشگاه و دانشجویان با مشکلات عدیده ای مواجه هستند و نتیجه ای برایشان حاصل نمی‌شود. آیا واقعا دانشگاه ، همتی جدی برای تشکیل این شورا دارد؟ باید از مسئولانش پرسید!
اما بخش دیگر سخنانم دررابطه با مسائل کلان استان و خطاب به استاندار محترم و تازه نفس است. از مشکلات عدیده و ریشه ای که این روزها بلای جان اهالی مازندران و خصوصا کشاورزان زحمت کش شده است، احداث سد فینسک است. ظاهرا قضایای اصفهان و خوزستان بر سر خشکی و آب و درگیری ها و مشکلات زیستی، درس عبرتی برای مسئولان نشده و قرار است در چند سال آتی، این اتفاقات را برای مازندران و استان‌های همجوار تکرار کنند. چرا این مسئولان استانی و نمایندگان استان اعم از نمایندگان مجلس و استاندار فکری برای قضایا نمی کنند. آیا بازهم قرار است پول بیت المال و انرژی استان تلف شود؟ مگر شما نماینده ی همین مردم و کشاورزان و باغداران استان نیستید؟ آیا قرار است با ایجاد معضل امنیتی دیگری، این قضیه حل شود؟ به قول امام عزیز ما بترسید و بهراسید از این مردم تا یک انفجار دیگر حاصل نشود
یک مسئله مهم دیگر این روزها ( و البته سالهاست این، معضل روزانه استان است) معضل زباله در استان است. سالهاست نهادهای بالادستی، بودجه های هنگفت برای زباله سوزها در این استان تلف می‌کنند! اما درب روی همان پاشنه می‌چرخد. (بله آقایان! شفافیت که نباشد، اوضاع همین است!)
مگر این مردم نجیب چندسال دیگر باید اعتراض مسالمت آمیز کنند تا جواب بگیرند؟ مردم روستایی اطراف شهرهای کیاسر، بابل و سایر شهرها (که استاندار محترم حتما در جریان هستند) آیا مستحق برخوردهای اینگونه اند؟
در لفظ، این مردم، ولی نعمتند اما در عمل هیچ! در خصوص انباشت زباله های شهرداری ساری، پس از اعتراض های به حق مردم اطراف کیاسر نیز، مسئولینِ همیشه در صحنه، رای به سرکوب این مردم معترض دادند تا حق اعتراض به ظلم چهارده ساله به آنها و محیط زیستشان، به هیچ انگاشته شود… پس از این برخورد هم، نه استاندار وقت مسئولیتی گردن گرفت، نه یگان ویژه ی ناجا، و نه هیچ عضو دیگری در شورای به اصطلاح تأمین
ألا أی حال، حضور جناب استاندار می‌تواند نوید بخش رفع مشکلات مذکور باشد. انشاءا… در جلسه ای جداگانه (که از ایشان قول خواهیم گرفت)، همراه با دانشجویان بزودی (و البته درسال جاری ) به جزئیات مسائل، دقیق تر خواهیم پرداخت.
امیدواریم این ارتباط با نهاد دانشگاه (خصوصا دانشگاه مازندران و تشکل های دانشجویی) فقط مختص روز دانشجو نباشد. منتظر اقدام وعمل جنابعالی هستیم.
به امید ظهور عدالت گستر گیتی
