
به گزارش نوفه، دکتر جلیل محبی دبیر ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر نوشت:
از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون حتی پیش از آن در هر برهه ای عدهای به عنوان انقلابی شناخته می شدند: چپها، کسانی که امروز به عنوان اصلاحطلبان شناخته میشوند (انقلابیون پریروز!)، اصولگراها دیروز، و بسیاری دیگر. آن چیزی که در میان همه این گروهها در زمانی که انقلابی محسوب می شدند مشترک بوده و هست آن است که (به علت آن که فرد خود را ایثارگر جان گذشته برای انقلاب میدانند) قانون را دارای اهمیت کمتری نسبت به اهداف خود قلمداد میکنند، در واقع قانون در نظر یک انقلابی فرع بر انقلابی بودن است نباید و نمی تواند بهگونهای باشد که جلوی فعالیت او را بگیرد، زیرا که آنچه مهم است اهداف انقلاب است هر چیزی جلوی اهداف انقلاب را بگیرد امر فرعی قلمداد شده و میتواند _بخوانید بایست_ کنار گذاشته شود.
امثال حقیر نیز که بسیار خود را پایبند قانون جا میزنیم، شاید به خاطر تقدس احکام فقهی و قانونی است که در هیچ شرایطی قانون را به نفع تفسیر نمی کنیم و شاید اگر بنده هم حقوق نخوانده بودم چنین حسی میداشتم. علی ایحال آدمها در دورهای از زندگی انقلابی و خود را فراتر از قانون میدانند و بعد از تغییر و تحولاتی که انقلاب بودنشان فروکش می کند قانون مدار میشوند….
